✓❤ـهَـــوایـِ ـشَــرجیـِ دِلـــــــَم ❤✓
بــِ یادِ دلـهاییـ کِهـ: بیـ تَقـصیرَند...
"قشنگترین "تولـــد" شاید شب آغازین بی دغدغه ماندن در گهواره است چرا که بعد از آن عمری سوختن و شریک شدن با اشکِ چون فـــواره است..." ❤‿︵❤‿︵❤‿︵❤‿︵❤‿︵❤‿︵ میان بغض تولد بی قراریم، همیشه کسی هست برای آمـــدن و من با یقینی باور نکردنی مینویسم: او تمام ِ " اســفـــند" را که نامش هم مانند ساکنینش مقدّس است، برایم در جایی دور،پشتِ بوته هایِ بی خار گل سرخ ، با دو سیب قرمز که در آستانه ی افتادن و به هم رسیدنند و با شمعی که به جای من و دستهای خالیم و به جای او و دستهای خالیش، آب میشود تولــــــد خواهد گرفت... اما من... شمع نمی خواهم، آن سیب های سرخ را هم! آن اسفند هایی را که با پررنگ ترین آبیِ آسمانیِ تولـــد مـــن بـــهار را به انتظار می نشستیم، زمیــن را، زمــان را ،دنیا را، آدمهایش را نمــــیــخواهــــــم! همیشه عــزیز و تا ابد دوست داشتنی من: چقدر صدایت حریری است،و چقدر وقتی نمیشنوم احساس نداشتن ثروتی بزرگ میکنم؛ و چقدر وقتی نامم را میخوانی،با هزار نیــاز، هزار و یک شب نــازم به اوج میرسد، تا عــــرش؛ و چقدر وقتی نگــاهم میکنی، بیـــشتر پادشاهیِ ملـک قلبم نصیـــب دو چشمانت میشود! نمیــــــدانی! ابرهای فشرده بدجور دو چشمانم را از تصرف این غرور لعـــــــنتی خارج کرده اند، دیـــر باریدند دو چشمانم، سخـــت اَشک ریختند؛ و مـــن هیـــچ سبک نشدم با اَشک! و تـو هنــوز بی خبر، و مــن بی خبرتر از تــو... این بار دیگر هیچ اســـفندی ، چشم های مثل دریاچه را از بـین نمیبرد، تــو را چشم میکنند،که همه چیز داری و مــــرا برای اینکه تــو را دارم. گفته بودم، هر ستاره شبیست که از تو دورم؛ آســـــمان چه پر ستاره است... زمین و زمان، ارزانی تیک تیکِ ساعتی که نبودنمان کنار هم را، به رخ یک عــــمر لحظه های بی قراریمان میکشد، شمع و شمعدانی که هیـــچ! ایـــن بار مــن، باران و چتر و کوچه هم ، نمیـــخواهـم؛ مــــــن ..... أمان از نقطه چین هایی که غوغا میکنند! تولدم مبارک نـــیست، دلــم گرفته غمگینم، تو نیستی خونه دلگیرو، تو رو اینــجا نمیبــینم؛ تولدم مــبارک نیست،شکسته قلب داغــونم، تو نیــستی و من از دوریــت،خودم رو مُــــــــرده میدونم... مریم حیدرزاده...
| Shik Them |
Shik Them